Getuigenis van Hugo

Een hele tijd geleden toen ik nog werkte moest ik iedere dag met de auto naar Son en Breugel (Eindhoven) Voordat ik dat, zoals gewoonlijk, s ’morgens weer van plan was moest ik vaststellen dat mijn bril, die ik s 'nachts altijd op het nachtkastje legde, nu op de grond lag en toch enigszins kapot was zodat ik naar de opticien moest voor een herstelling. Ik was daar op dat moment boos over want ik ging te laat op het werk zijn. Immers de winkels openen pas om 9 uur.
Toen ik dan een paar uren later naar mijn werk reed zag ik dat in Pelt, langs de autostrade, een paar auto ’s in de gracht beland waren.
Meteen viel mijn frank: het was daar vanmorgen glad en dus gevaarlijk! God had me behoed voor een ongeval door mijn bril kapot te maken! Mijn ergernis sloeg meteen om in dankbaarheid.
Dank U wel Here! 


Getuigenis van Juul.
 
Jaren geleden ging ik naar de film: “de passion of the Christ” kijken.
Het viel me op dat, in de film, Jezus al vlak na Zijn gevangenneming zodanig toegetakeld was dat één oog helemaal opgezwollen was en dat Hij alleen door het andere oog kon kijken. Alhoewel dit niet in de Bijbel staat irriteerde het me gedurende de ganse film.
Omdat ik al vaak in mijn gebed mijn spijt had betuigd zo weinig te voelen voor wat Jezus voor mij gedaan had en gehoopt had op een speciale ontmoeting met God, was dat nochtans niet gebeurd.   
In ons dorp woont een arme, onverzorgde man die met niemand spreekt. Op de een of andere manier trok hij me aan. Toen ik hem dan op zekere dag kruiste op het voetpad en hem probeerde aan te spreken wees hij me af.
Enige tijd later zag ik hem snuffelen in een vuilnisbak naast een bakkerij. Omdat ik verwachtte dat hij honger zou hebben ging ik binnen in de bakkerij en kocht een broodje voor hem. Toen ik hem dat gaf was hij zeer verwonderd maar nam het toch aan.
Wat later rond Kerstmis, toen ik ging wandelen, zag ik hem opnieuw in het dorp en stelde voor om een tas koffie te gaan drinken op een terras. Dat weigerde hij stellig. Toen ik hem daarop 20 euro aanbood zie hij verlegen: dank je wel.
Toen ik verder wou gaan deed hij moeite om me aan te kijken. Toen viel me iets bijzonders op: Eén oog was gezwollen en dicht en met het andere oog keek hij mij doordringend aan. Ik kreeg het warm en koud tegelijk…die blik met dat ene oog herinnerde ik me van de film!
Jezus had me echt aangekeken door die man!
Ik werd overweldigd door spijt en diep geluk tegelijkertijd. Tranen vloeiden over mijn wangen en de tekst: wat je aan de minste van Mij hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan, schoot door mijn hoofd.
Ik zag de man na Kerstmis opnieuw op de straat en toen we elkaar aankeken merkte ik verbijsterd op: hij had onmiskenbaar twee normale ogen.